Op een zachte vogelrug
Pluk de zon en kus de maan
En de regen vangt m’n traan
Ik zou zo graag je armen voelen
M’n hoofd verstoppen tegen jou aan
Ik snap niet goed wat ze bedoelen
Waarom je als ster bent weggegaan
In gedachten sta ik naast je
Hoor je stem, je harde lach
Voel je hand daar op m’n schouder
Zachtjes zwaai ik je gedag
’t zijn jouw stralen die verwarmen
’t is jouw licht dat op mij schijnt
en daar sta ik in jouw armen
een gevoel dat nooit verdwijnt
Als de vogel stopt met zweven
En me terug brengt door m’n raam
Kijk ik heel hoog naar de hemel
En fluister ik hardop jouw naam
2 opmerkingen:
Ben, tot tranens toe, onder de indruk.
Wat prachtig!
Tilly
mooi!
Een reactie posten