Ik weet zeker dat je je droom in vervulling had laten gaan om dat samen met al je vrienden en de hele familie te vieren ergens in een groot huis met oneindig veel kamers, waar iedereen kon blijven logeren. Samen zijn en samen vieren, zo lang het duren mocht. Tijd was onbelangrijk.
Oma liep er rond, haar dementie was dood, zijzelf huppelend levend. De hersentumor van tante Nel hadden we heel diep begraven, met pruik en al en het klikken van haar hoge hakken klonk weer als muziek in jouw oren. Het hart van ome Ko was opgehouden met aanvallen en klopte rustig op dezelfde plek. En ome Cor liep overal als altijd dwars tussendoor, maar stond op niemands tenen. Alle broers en zussen, neven en nichten liepen door dezelfde deur, die mama wijd voor hen openhield.
De sfeer van vroeger, terwijl het later is.
Maar, lieve papa,
het blijft bij een droom,
want de werkelijkheid is,
dat ik je nog steeds enorm mis!
Oma liep er rond, haar dementie was dood, zijzelf huppelend levend. De hersentumor van tante Nel hadden we heel diep begraven, met pruik en al en het klikken van haar hoge hakken klonk weer als muziek in jouw oren. Het hart van ome Ko was opgehouden met aanvallen en klopte rustig op dezelfde plek. En ome Cor liep overal als altijd dwars tussendoor, maar stond op niemands tenen. Alle broers en zussen, neven en nichten liepen door dezelfde deur, die mama wijd voor hen openhield.
De sfeer van vroeger, terwijl het later is.
Maar, lieve papa,
het blijft bij een droom,
want de werkelijkheid is,
dat ik je nog steeds enorm mis!
